agusia-1

i byc kochanym tez.. Tesknie za tym, brakuje mi tego, tych gestow, czulosci, pocalunkow, rozmow, wspolnego milczenia, patrzenia w tym samym kierunku, wspolnych marzen... Zawsze gdy sie beznadziejnie zakocham mowie  sobie ze nstepnym razem, ze bedzie ktos inny, ze wtedy sie uda, ze bedzie ok.. Ale gdy przychodzi ktos inny, gdy znowu przychodzi nadzieja, ze teraz ktos zakocha sie we mnie podobnie jak ja w nim, ze bede szczesliwa, ze bedzie pieknie... Potem okazuje sie, ze to jednak  nie to i znowu czekam, ze moze kiedys.... Wiec narazie czekam, moze kiedys...

Postanowilam troche pojsc na zywiol wg zasady, ze co ma byc to bedzie.. Nie bede sie tak szybko angazowac, zobaczymy co czas pokaze.... Ja zawsze sie szybko zakochiwalam i przewaznie cierpialam z tego powodu, za kazdym razem obiecywalam sobie ze to sie juz wiecej nie powtorzy. Jednak nadal mam te swoje bezpodstawne wyobrazenia, marzenia i pragnienia. Wystarczy, ze jakis chlopak sie do mnie usmiechnie, zaprosi mnie na piwo, a mnie sie niewiadomo co wydaje. Musze z tym skonczyc, bo sama sobie przysparzam cierpien.. Ale to moja kolejna obietnica podobnie jak to ze od dzisiaj sie odchudzam... nigdy nic z tego nie wychodzi hihi